چگونگی پیدایش جشن نوروز
جشن نوروز در ایران زمین | در شکفتن جشن نوروز، سال نو فرصتی نو برای تازه شدن و باز نگریستن بر چگونه زیستن است. تبریک فرا رسیدن کهن نوروز باستانی را تقدیم حضورتان می نماییم. فیروز سیر برای شما در این سال نو، ۳۶۵ روز سلامتی، شادی، موفقیت و عشق آرزومند است. 
تاریخچه ی جشن نوروز
جشن نوروز در ایران زمین پدیده ای است کاملا فرهنگی که ریشه در عقاید و باورهای ما دارد. نوروز جشنی است که برآمده از دل های مردم است که در طول تاریخ همیشه حافظ آن بودند و این جشن باشکوه را همه ساله برپا داشتند. جالب است بدانید از شمال، تاجیکستان تا برخی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس، از غرب، دریای مدیترانه، شمال مصر تا افغانستان همگی نوروز را با عنوان نوروز می شناسند و تمامی کشورهای تحت تاثیر فرهنگ نوروز بر مبنای تقویم ایرانی یعنی اول بهار نوروز را جشن می گیرند. پدیده ی نوروز در ایران یکی از مهم ترین موقعیت های دست یابی بر شروع زندگی کشاورزی است. نوروز یکی از اعیاد بزرگ ایرانیان است که بر اساس اسناد موجود و ملموس آثار مادی، از ۳ هزار سال پیش به طور قطع رواج داشته و در بردارنده ی رسم ها و آیین ها و سنت هایی است که طی قرون متمادی در ایران شکل گرفته است.
چگونگی پیدایش نوروز
در واقع این نوروز است که تاریخ را روایت می کند؛ نه تاریخ نوروز را! زیرا نوروز قدیمی ترین جشن آیینی است که در اقصی نقاط جهان دیده شده است و در حافظه ی تاریخی ملت ها جای دارد. شاعران و نویسندگان قرون چهارم و پنجم هجری از قبیل فردوسی، عنصری، بیرونی و غیره كه پیش از اسلام می زیستند، نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می دانند. در ارتباط با پیدایش نوروز از نگاه اساطیری و شاهنامه ی فردوسی، اولین شخصی که بر روی زمین به پادشاهی رسید جمشید بوده است. گفته می شود که جمشید در هر مناسبتی بر تخت می نشت و در حضور مردم به کارهای نیک می پرداخت. در یکی از این مراسم که با روز اول فرودین ماه مقارن شده بود، تابیدن نور خورشید بر تاج جمشید مردم را به وجد آورد، و به طور ناگهانی مردم فریاد زدند “جم شید” (یعنی جم درخشید. جم به معنای بزرگی و شید به معنای درخشید است). جمشید این روز باشکوه را که مورد تمجید مردم واقع شده بود برای همیشه روزی نو و خجسته دانست و هر ساله جشن گرفت و گرامی داشت. ابوریحان بیرونی مدت برگزاری جشن نوروز را پس از جمشید یك ماه نوشته است. در گذشته عید نوروز به مدت یک ماه بوده و همه ی روزهای ماه فروردین را جشن می گرفتند. اما امروزه، عید نوروز از پنجه و چهارشنبه ی آخر سال آغاز می شود و در سیزده بدر پایان می پذیرد.
همچنین برخی دیگر از نگاه اساطیری نوروز را به زمان پیدایش اولین انسان، یعنی کیومرث نسبت می دهند.
مهم ترین چهره‌های اسطوره‌ای مانند جمشید، سیاوش و کیخسرو پیوندی نزدیک با نوروز دارند. نوروز روز پیروزی بزرگ جمشید بر دیوان است که نماد پلیدی‌هایی چون سرما، تاریکی، جهالت و خشونت بودند. عروج جمشید و عروج کیخسرو در این روز اتفاق افتاد که تفاسیر گوناگونی را به همراه دارد. از نگاه دینی و مذهبی هم روایات مستندی وجود دارد که ایرانیان از گذشته های بسیار دور نوروز را گرامی می داشتند و جشن می گرفتند. در اوستا، منشاء نوروز را زرتشت پیامبر می دانند. زرتشت کسی است که تقویم خورشیدی را به مردم هدیه کرد و اولین روز سال یعنی برابری روز و شب را به عنوان اعتدالین نوروز نامید و جشن گرفت. بنا بر اسناد باستان شناسی، جشن نوروز پیش از زرتشت هم در ایران وجود داشته و توسط همه گرامی شمرده می شد. نقل است که در زمان خلافت عمر بن خطاب، “هرمزان” استاندار خوزستان از خوانچه ی نوروز که گویا فالوده هم جزئی از آن بوده، برای علی بن ابی طالب (ع) فرستاد، حضرت از علت ارسال تحفه پرسید و گفتند علت فرا رسیدن نوروز و عید ایرانیان است که در آن لحظه حضرت علی (ع) فرمودند: هر روزمان نوروز باد! “کل یوم نوروزنا”.
نوروز از نگاه ستاره شناسی
نوروز از نگاه علمی و پدیده های نجومی عبارت است از قرار گرفتن آفتاب در برج حمل (نیم کره ی شمالی). یعنی اعتدال ربیعی و این اعتدال هنگامی رخ می دهد که خورشید بر روی مدار استوا قرار می گیرد و روز و شب برابر می گردند. هنگام ظهر در نقاط استوایی خورشید دقیقا عمود بر ناظر قرار می گیرد و طول شب و روز در تمام نقاط جهان دوازده ساعت می شود. این روز اول فروردین است که طبیعت از خواب زمستانی بیدار می شود و زندگی نو آغاز می گردد. منبع: https://firoozseir.ir/
